Jubileusz z żurawiem w tle...

Krzysztof Pawlukojć ma wiele ulubionych gatunków ptaków, ale gdyby miał wybierać jeden, zdecydowałby się na żurawia. To ptak barwny, pokaźny, niezwykle widowiskowy, którego dodatkowo można dosyć łatwo obserwować na naszych polach i łąkach.

Dla mnie jednak najważniejszy u żurawi jest ich niezwykły głos – klangor, który wprowadza niezwykłą atmosferę oraz tworzy wyjątkowy klimat naszej rodzimej przyrody - uważa autor.
Niby za każdym razem żurawie odzywają się tak samo, ale gdy słyszy się je o różnych porach roku budzą skrajne emocje. Klangor wiosenny powracających ptaków w połączeniu z widokiem ich godowych tańców na odsłoniętych od śniegu łąkach to uczucie ulgi, radości i nadziei. Jesienne nawoływanie się żurawi w znikających gdzieś za horyzontem sprawnie uformowanych kluczach to pieśń melancholii, smutku, zakończenia pewnego etapu...

Żurawie swoje gniazda zakładają w miejscach trudno dostępnych, odizolowanych i niewidocznych. Najchętniej na zarośniętych bagnach, na wysepkach pośród leśnych rozlewisk, czy przy brzegach jezior. Nie zawsze do takiego miejsca można dojść i nie zawsze da się dolecieć. To oczywiście duży atut dla miejsca, w którym przyszli rodzice zdecydują się na budowę gniazda, jednak po warunkiem, że sami będą w stanie się tam dostać. Żurawie dzięki swoim długim nogom mają przewagę nad konkurentami i drapieżnikami.

Powszechnie uważa się, że żurawie mają wspaniałe i długie, pióropuszowate ogony. Tak naprawdę ten ozdobny element u stojących, bądź kroczących żurawi tworzą złożone skrzydła, a konkretnie część znajdujących się na nich wydłużonych i pokręconych piór. A prawdziwy ogon żurawi? Jest niepozorny i krótki, co najlepiej widać u ptaków w locie.